ویولن دست ساز چین

آشنایی با ساز ویولن

ساز ویولن (Violin) در دسته ی انواع سازهای زهی آرشه ای قرار می گیرد. این ساز بسیار خوش فرم در مقایسه با دیگر انواع این نوع سازهای موسیقی از ابعادی کوچک تر برخوردار است. صدای گرم، دلنشین و لطیف ساز ویولن به صورتی است که نوازنده های حرفه ای این ساز کوچک را قادر می سازد تا با تک نوازی هایی فوق العاده هنرمندانه قطعاتی بی نهایت تحسین برانگیز را اجرا کنند. اجرای این تک نوازی های بسیار زیبا بدون این که نیازی به هیچ یک از دیگر انواع سازهای گوناگون موسیقی وجود داشته باشد، گیرایی و قدرت بالایی را که این ساز زهی آرشه ای دارا می باشد، به خوبی نشان می دهد. همین ویژگی نیز سبب شده است تا در بین علاقه مندان به دنیای موسیقی طرفدارهای بی شماری را به دست بیاورد و از محبوبیتی بالا برخوردار شود.

صدای ساز ویولن، گرم ترین صدا

همان طور که گفته شد صدای ساز ویولن، بسیار گیرا و منحصر به فرد است و علاوه بر اجراهای تک نوازی با سایر سازها نیز می تواند به خوبی در اجراهای مختلف همراهی کند. به همین دلیل چنانچه در کنار سایر سازهای موسیقی در اجرای قطعات گوناگون مورد استفاده قرار بگیرد، نه تنها به هیچ وجه از اهمیت و ارزش آن کاسته نمی شود و در بین دیگر آلات موسیقی محو نخواهد شد بلکه صدای آن کاملاً رسا قابل شنیدن است و در هماهنگی کامل با دیگر سازها به اجرای قطعه ی موسیقی کیفیت می بخشد. به همین دلیل در ارکسترها دارای نقشی بسیار پررنگ و مهم می باشد و حتی در برخی از اجراها بدون حضور آن، از اعتبار اجرا کم می شود. بر همین اساس است که علاقه مندان زیادی در دنیای موسیقی به یادگیری نواختن این ساز خوش صدا تمایل نشان می دهند. فروشگاه هایی نظیر فروشگاه اینترنتی گیتارباز نیز در پاسخ به این میزان علاقه مندی هنردوستان، امکان خرید با کیفیت ترین انواع مدل های ویولن را با بهترین شرایط ثبت، خرید و ارسال برای دوستداران این ساز خوش استایل فراهم کرده اند.

ویولن ادامه ی یک ساز ایرانی

با توجه به نظر تعداد زیادی از افراد آشنا با تاریخ موسیقی، در تاریخچه ای که برای این ساز عنوان می شود، چنین آمده که ساز ایرانی رباب (Rubab) پس از این که تغییراتی برای تکمیل شدن آن انجام می گیرد، تبدیل به ساز ویولن می شود. در واقع ساز ویولن را نمونه ای که تکمیل شده ی این ساز می باشد، در نظر می گیرند. ساز رباب از انواع سازهایی است که به دوران قدیم تعلق دارد. پس از این که آن را به اروپا بردند و در ساختار آن تغییراتی را ایجاد کردند، نام ربک برایش انتخاب شد و برای همیشه به همین نام در اروپا شهرت پیدا کرد. به گفته ی تاریخ آنچه که به عنوان یک شکل کامل از این ساز زهی آرشه ای در اروپا دیده شده است، از قرن یازدهم به بعد می باشد.

ساختار ویولن

ساز ویولن دارای قسمت های مختلفی است که تمام این بخش ها در کنار یکدیگر وزنی در حدود 400 گرم دارند. برخی از این قسمت ها عبارت هستند از:

• آرشه یا کمان: یک ترکه از جنس چوب است. در طول این ترکه ی چوبی و به دو سر آن، رشته هایی از جنس موی دم اسب وصل می شود.
• جعبه ی رزونانس یا جعبه ی طنینی: سه بخش که شامل صفحه های روئی و زیرین و زوارهای دور می شود را دارا می باشد.
• دسته یا گردن ساز: محل قرارگیری سیم های ساز و اتصال آن ها به گوشی های کوک می باشد.
• خرک: مانند یک پل مابین جعبه ی رزونانس و سیم های ویولن می باشد.
• گریف: نوازنده سیم ها را با انگشت به این بخش از ساز می چسباند و با کوتاه کردن طول سیم، امکان نواختن نت های مختلف را فراهم می کند.
• سیم گیر
• سیم‌ های ویولن